cenić — ndk VIa, cenićnię, cenićnisz, ceń, cenićnił, cenićniony 1. «przyznawać komuś, czemuś znaczenie, wartość, walory; szanować, poważać» Cenić czyjś talent. Cenił przyjaciół za lojalność. Cenić w dzieciach samodzielność. Cenić coś nisko, wysoko.… … Słownik języka polskiego
drożyć się — ndk VIb, drożyć siężę się, drożyć siężysz się, droż się a. dróż się, drożyć siężył się 1. «żądać drogo za coś, nie chcieć obniżyć ceny, trzymać się ustalonej ceny» 2. «cenić się, niełatwo godzić się na co, wzdragać się, ociągać się» Proszono go… … Słownik języka polskiego
stawiać się wysoko — {{/stl 13}}{{stl 7}} mieć o sobie wysokie mniemanie, wywyższać się, bardzo się cenić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mimo braku zdolności stawiała się wysoko. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stawiać — ndk I, stawiaćam, stawiaćasz, stawiaćają, stawiaćaj, stawiaćał, stawiaćany 1. «umieszczać na czymś lub gdzieś jakąś rzecz; ustawiać gdzieś kogoś lub coś» Stawiać dzbanek, filiżanki, talerze na stole. Stawiać meble w pokoju. Ostrożnie stawiał nogi … Słownik języka polskiego
cenienie — ↨ cenienie się n I rzecz. od cenić (się) … Słownik języka polskiego
liczyć — ndk VIb, liczyćczę, liczyćczysz, licz, liczyćczył, liczyćczony 1. «wykonywać działania arytmetyczne, rachować; wymieniać liczby w kolejności» Liczyć dobrze, szybko. Liczyć do dwudziestu. 2. «obliczać coś, dodając do siebie poszczególne jednostki; … Słownik języka polskiego
wysoko — wyżej przysłów. od wysoki a) w zn. 1: Wysoko rzucić piłkę. Skoczyła wysoko 1,90 m. Fontanna bijąca wysoko. Rośnij kwiecie wysoko, jak pan leży głęboko. (Mickiewicz) b) w zn. 3: Chmury płyną wysoko. Słońce już było wysoko na niebie … Słownik języka polskiego
oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… … Słownik frazeologiczny
wysoko — 1. Coś, ktoś stoi wysoko, wyżej od kogoś, od czegoś (niż ktoś, niż coś) «coś ma wielką wartość, ktoś znaczy więcej niż ktoś inny»: Gdzie konieczności obiektywne stawiają literaturze przeszkody, tam jest ona potrzebna i autorytet jej stoi wysoko w … Słownik frazeologiczny
stracić — dk VIa, stracićcę, stracićcisz, strać, stracićcił, stracićcony 1. «przestać coś mieć, zostać bez kogoś lub bez czegoś; zostać pozbawionym kogoś lub czegoś» Stracić rodzinę. Stracić posadę. Drzewa straciły liście jesienią. Stracić czyjąś przyjaźń … Słownik języka polskiego
